Macau

Na een klein uurtje op de ferry  te hebben gezeten, kwamen we aan in Macau. Gelukkig doet Macau niet aan visa, dus na een stempeltje in ons nu al zo volle paspoort konden we het land binnen.

Samen met alle gokverslaafde Chinezen maakten we ons een weg naar de taxistand en een klein kwartiertje later zaten we in ons hotel.

Macau, tot zover alleen nog maar casino’s voorbij zien komen. Maar als we op de kaart keken, moest er ergens ook nog een ‘oude’ stad te vinden zijn. Dus gewapend met de kaart gingen we op zoek. En inderdaad een half uurtje later waanden wij ons in het oude Portugal. Het was overduidelijk dat tot 1997 de Portugezen hier de vinger in de pap hadden.  Oude koloniale gebouwen, kerken, kathedralen, je kwam het allemaal tegen.

Na een korte impressie was het tijd om ons in het hotel op te frissen en het nachtleven in het casino gedeelte te storten! Zelf zijn we de goktafels voorbij gelopen maar het Holland Casino is er helemaal niks bij. Grote gebouwen met allemaal een thema en zalen vol gokkende Chinezen! Wij hebben hier en daar een beetje meegekeken maar vooral genoten van de shows aan de bar en het eten in de casino’s.

Na een paar dagen kwam ook Zac met een aantal Japanse vrienden naar Macau en na een kort telefoontje bleek dat ze in een hotel een straat achter ons hotel te zitten. Na elkaar ontmoet te hebben, hebben we getracht ze iets van Macau te laten zien maar binnen 2 uur waren we ze kwijt geraakt en dankzij slecht bereik in de casino’s en geen beltegoed meer, de rest van de avond ook niet meer gezien.

Gelukkig konden we de volgende dag elkaar in elkaars hotel opbellen en even later zaten we in een taxi naar Taipa. Na een heerlijke lunch hebben we de stad daar verkend. Helaas was het bloedheet dus nadat Kaz zich een gat in zijn hoofd had gevallen, was het weer tijd om een airco-casino in te duiken en af te koelen naast de slotmachines.

Uiteindelijk werd het weer tijd om terug naar ons hotel te gaan en Zac en zijn vrienden gedag te zeggen aangezien zij terug gingen naar Shenzhen. De volgende dag hebben we maar eens uitgeslapen en toen werd het voor ons ook tijd om ons weer terug te begeven naar de ferry en deze keer de ferry naar Hong Kong te pakken. Hop, nog even een stempetje in ons paspoort en trossen los.

Cheers Anna